Zamanın insan icadı olduğu artık çoğunluk tarafından biliniyor ve genel anlamda da kabul ediyor.
Zaman sadece bir illüzyon, bir Yogi bunu şöyle açıklamıştı: "sevdiğiniz biriyle buluşmayı beklerken bir saat on saatmiş gibi gelir, sevdiğiniz biriyle sohbet ederken on saat bir saate dönüşüverir."
Eğer zaman bir illüzyon ise ne gelecek ne de geçmiş var o halde. Bizim "bu gelecek, bu geçmiş, bu dün, bu yarın" diye ayırdığımız her şey tek bir düzlemde birbiriyle paralel olarak gerçekleşiyor. İşte bu nedenle bilinçli halimizdeyken hatırlamadığımız yaşamlarımız şu anımı etkileyebiliyor, ya da biz geçmişe doğru yolculuk yapıp o anın titreşimini yükseltebiliyor ve böylece bu yaşamda şu anı da şifalandırabiliyoruz.
Hal böyleyken insan "peki ya gelecek?" diye düşünmeden edemiyor. Geçmişi seçimlerimizle yarattık şimdi yeni seçimlerimizle rötuşlayabiliyoruz. Gelecek ise binlerce belki de milyonlarca versiyonla bizim adımlarımızı bekliyor. Bir sabah uyanıp da kahve içmek ya da mükellef bir kahvaltı etmek bile bambaşka gelecekler yaratabiliyor. Bu durum bize "yaratıcı" gücümüzü hatırlatıyor. Sevgili hocam Dolores Cannon, progresyonun bireysel seans olarak gerçekleşmemesi gerektiğini söylerdi sadece "keyifli" bir deneyim yaşanması adına grup çalışmaları yapabileceğimizi belirtirdi. Bu çalışmalarda da bu yaşama değil, 100, 200 ya da 300 yıl sonrasına gidiyoruz. Elbette bunun da bir sebebi var.
Fal bakılırken, fala bakan kişi, kişinin önündeki binlerce gelecekten sadece o saniyedekini görür ve bunu bir şekilde falı bakılan kişiye anlatır işte o an zihin bu geleceğe odaklanıp ona enerji gönderdiği için bu gelecek binlerce potansiyel gelecek arasından sıyrılır ve öne çıkar. Dolayısıyla kişinin önündeki potansiyel gelecekler arasından yapacağı seçimlere müdahale etmemek adına bu yaşamda geleceğe gitmiyoruz.
Gelecekte gerçekleşebilecek olası bir geleceğe gitmek ise hem bize gelecekte nasıl bir evrende olacağımıza dair ipuçları veriyor hem de kişiye inançları, korkuları doğrultusunda olası gelecek yaşamlarını gösteriyor.
Ruhsal dönüşüm rehberi olma yolundaki ilk adımlarımda yollarımızın kesiştiği ve halen de görüştüğümüz çok sevdiğim bir danışanım progresyonu deneyimlediğinde çok çarpıcı bir deneyim yaşadı. Danışanım et yemeyi tercih etmiyor, sağlığı nedeniyle ara sıra et yemesi gerekiyor ve bu konuda çok zorlanıyor. Geleceğe gittiğinde kendini avcı olarak gördü, yaşadığı kabile için bir geyiği avlaması gerekiyordu, geyiğe doğru okunu uzatıyor ama bir türlü onu öldüremiyordu o sırada geyik ona baktı ve yaklaştı "lütfen beni öldür benim bunu deneyimlemem gerekiyor" dedi ona.
Bu gelecek, danışanımın et yeme ve gıda amaçlı olarak hayvanların öldürülmesi konularındaki yoğun blokajlarının devam etmesi dahilinde gerçekleşebilecek potansiyel bir gelecekti ve bunu görmek danışanıma bu konuyu şifalandırmak, dengelemek için hem bir neden hem de bir şans verdi.
İki ayda bir düzenlemekte olduğum progresyon çalışmaları ile ilgili bilgileri Facebook sayfam https://www.facebook.com/pages/Kimimila-Ruhsal-Dönüşüm/246685908786829?hc_location=timeline
üzerinden takip edebilirsiniz.
Işık ve sevgiyle,
Damla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder