Her şey 2012 yılında başladı…
Kendi kanatlarımla uçmak için bir çatıdan bırakıldım ruhlar ancak yaşayarak deneyimleyebilir işte bu nedenle birden fazla kez bedenlenir. Çatıdan inerken düşecek gibi oldum ama sonra Yaradan yardımcılar yol gösterenler çıkardı karşıma.
İşte bunlardan biriydi Dolores Cannon…
Ölümün Ötesinde kitabını birkaç yıl önce okumuştum heyecanla ve bir gün tesadüfen onun Türkiye'ye geleceğini öğrendim. Sonrasında QHHT eğitimi aldım ve bu sayede regresyon konusunda hissettiğim boşluklar yerini güven ve ışığa bıraktılar.
Dolores, alışık olduğunuz rehberler gibi değildi, tıpkı bir anne gibi yumuşacık, sakin ve huzur vericiydi. Sade, yalın ve olağandı aslında bu bir akışta olma haliydi.
50 yıl önce bambaşka bir zihniyete doğup da her şeye rağmen engelleri aşan, inançla doğru olduğunu hissetiği şey uğruna yılmadan yürüyen bir rehber.
Zor günler ve yıllara rağmen ayakta kalan ve nihayetinde milyonlara kitaplarıyla, seanslarıyla, eğitimleriyle ışık olan bir ruh.
Onun geçiş yaptığını öğrendiğimde bir doğumgünündeydim. Hayat her an mesajlarla dolu işte, sanki her geçişin bir doğum, her doğumun bir geçiş olduğunu hatırlatıyordu bana evren.
Yüzlerce regresyon seansından sonra ölüm-doğum dengesi ve bu olayların hissettirdiklerini daha rahat dengeleyebiliyor, daha nötr durabiliyor insan diye düşünüyordum ama Dolores'in gittiğini okuduğumda içimdeki bir parça ağlamaya başladı. Bir yanım onun her yerde ve her anda olacağını bize ışık olmaya devam edeceğini söylüyordu, diğer parçam da onu tekrar göremeyecek olmanın ve tam da onun eğitimine katılmak için planlar yaparken yine geç kalmış olmanın inancıyla üzülüyordu.
Ertesi sabah ilk işim tüm QHHT terapistlerinin üye olduğu ve karşılıklı fikir alışvxerişinde bulunulan foruma girmek oldu. Benim gibi hissedenlerle bu duyguları paylaşmak iyi geldi. Kimilerinin vizyonları, kimilerinin rüyaları aynı şeyi teyit ediyordu, Dolores bir şekilde hala bizimleydi.
Birkaç gün sonra bu kez de bir kıskançlık hissi aldı beni, ben neden onu rüyamda göremiyordum.. Neden onlar görüyordu da bana gelmiyordu Dolores.
Ve yaklaşık bir hafta sonra Dolores tam umudumu kesmişken rüyamda geldi bana. Yeni adının Dinuri olacağını söyledi ve birkaç şey daha.
Sabah büyük bir mutlulukla uyandım ve ben de diğer terapistler gibi bu rüyamı paylaşmak istedim yine sevgili Bay Böbür gösterdi kendini ve saçma bir rüya kimse ilgilenmez dedi.
Ben de önce internette dinuri kelimesini aramaya karar verdim.
İlk çıkan site www.dinuri.com oldu sloganı ise "guide to your inner source" idi.
Teyidimi aldım ve forumda paylaştım :)
Ölümler, ışığa geçişler veda değildir aslında sadece ilişkinin düzlemini değiştirir. Artık daha inançlı olmanız gerekir, kendinize, iç sesinize, içten derinden gelen mesajlara daha çok inanmak ve beklentisizce tebessümle sevmek, çıkarsızca kişinin varlığını onurlandırmaya devam etmek…
Sevgili Dolores belki de ismimi hiç bilmeden hatırlamadan ışık oldu bana. Başkalarının içindeki ışığı buldukları yolculukta onlara destek olabiliyorsam eğer bir nebze bunda Dolores'in de payı var.
Bu aralar hayallerimden biri Dolores'in kitaplarından birini türkçeye çevirmek bakalım akışa bıraktım.
Bir kez daha Sevgili Dolores bana kattığın ve katacağın her şey için teşekkür ederim. Varlığın önünde saygıyla eğiliyorum. Seni çok seviyorum. ışıklar içinde ol.
Damla
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder