Geçmiş Yaşam Regresyonu basit bir kavram gibi duruyor ve öyle de. Özel
bir hipnoterapi tekniğiyle bilinçli zihnin derinlerine sonsuz
bilinçaltına (Yüksek Benlik) inmeyle ilgili onlarca yıllık deneyim ve çalışmalarım
sırasında, sadece danışanların pek çok unutulmuş yaşamını
açığa çıkarmakla kalmadım, ruhlarının yaşamlar arasındaki sonsuz bilgeliğiyle de
karşılaştım.
1960’larda, ilk kez Geçmiş Yaşam
Regresyonunu derinlemesine incelemeye başladığımda, o zamanın popular hipnoterapi tekniği uzun süren bir giriş metodu kullanılması ve trans derinliğinin test edilmesiydi. İlk zamanlar transa giren danışana mikrofon tutup gözlemci olduğum zamanlarda bile regresyonun bu hantal hali hoşuma gitmedi. Bu konuda aldığım sayısız sonra bu tekniğin değersiz
olduğunu sonradan ispatlayacaktı.
Eğer bu masum ve naïf adımlarım olmasaydı asla bilinmeye
doğru olan binlerce yolculuğa giden patikayı bulamazdım. 1968’de hayatımda olan ilginç ve sıradışı olaylar olmadan, büyük ihtimalle “normal” bir
evkadını ve büyükanne olurdum ve bu maceraların hiçbiri
kayıt edilmemiş olurdu. Belki şans eseri ve belki de
… tesadüf? Böyle olduğunu sanmıyorum, bunların olması gerektiğine inanıyorum.
1979 yılında ilk kitabım Hatırlanan Beş Yaşam’ı
yazmaya başladım, adam akıllı bir
şekilde vefat etmiş kocam Johnny ve benim 1968’de kaydettiğimiz seansları yazıya döktüm. Johnny artık buna devam
etmek istemese de bu durum anında reenkarnasyona olan merakımı yeniledi. Çalışmaya devam etmek istediğimden, danışanlarım
için daha kolay ve hızlı bir metot bulmalıydım.
Fark ettim ki imgeleme teknikleri
kullanılarak çok daha hızlı bir giriş
yapılabilir. Yeni tekniğimi
kullanarak bir regresyonist oldum. Bu kelime Geçmiş Yaşam
Regresyonu, geçmiş yaşam terapisi ve reenkarnasyon araştırmaları konusunda uzmanlaşan hipnotistler için kullanılan bir terim.
Bize asla kaldırabileceğimizden fazlası verilmez. 1968’deki ilk keşfim beni ürkütmüştü.
Dahası yıllar için çalışmam
sırasında açığa çıkanlar çok daha
karmaşıktı. Bunların
hiçbirini ilk başta kaldıramazdım.
Görünen o ki kabul edilebilmesi ve ağır gelmemesi için bilgi yavaşça ve incelikle açığa çıkmalı. Çalışmamın
her adımı daha ileri bir genişlemeye
neden oldu. Büyük resimde, alınan her bilgi parçasının çok önemli ve gerekli olduğunu görüyorsunuz.
1968’de keşfettiğim
şey bana çok daha basit ve temel geliyor.
Ancak bu parça benim şu
anda bulunduğum noktaya ve ötesine
doğru ilerlememi sağlayan parça. Umadım hep böyle olur, gelişmeye ve bilinmezi keşfetmeye devam ederim ve okuyucularım da bu yolculukta
benimle olur.
Dolores Cannon
*Yazının orijinali için: http://www.blog.dolorescannon.com/life-regression-steps/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder