Çok sevgili danışanım Işık Hanım'ın benimle paylaştığı mektubunu aynen aktarıyorum. Minik bir hatırlatma kişi şifalanmaya ne kadar hazırsa, bu çalışma o kadar derin, hızlı ve etkili sonuç veriyor :) Danışman sadece iletken kablo görevi görüyor :)
Işık ve sevgiyle kalın…
Merhaba Damla Hanım,
Geçmişi şifa landırma çalışmamızdan sonra, o kadar güzel deneyimler yaşadım ki, bir kaç tanesini sizinle paylaşmak istedim.
Geçmiş yaşamımda asker olduğum ve arkadaşımın ellerimde öldüğünü görmüştüm. Daha sonra bana gönderdiğiniz çalışmayı
iki kez daha dinledim. (zaman olsa daha fazla dinleyecektim) Anladım ki; geçmişte arkadaşımı kurtaramamak ben de korkunç
bir suçluluk duygusu oluşturmuş. Bu suçluluk duygusuyla da ben, benden istensin veya istenmesin herkesin yardımına koşar
olmuşum. Maddi ve manevi bu beni çok yormuş ve ruhumu çok hırpalamış. Aslında arkadaşımın ölümünden ben sorumlu değilim,
savaş zamanında bombalama esnasında ellerimde ölen arkadaşımın içinde yarattığı üzüntüden ve kederden kurtuldum.
Bu benim için çok güzel bir gelişmeydi, eskiden tabiri caizse bir asker gibi :) her olayda bir çözüm noktası bulmayı kendime
ilke edinmiştim.
Daha çalışmamız bittiğinde, ilk olarak bunu fark ettim. Bağcılar da olan işyerimden izin almıştım, çalışma bitip benim Kadıköy e inmem
saat 14.00 buldu. Karnım açtı ve yaşadığım deneyim benim için ilkti, biraz şaşkındım. İçimden bir ses bu saatten sonra Eminönü ve oradan da Bağcılar a ulaşma saatimin 16.30 bulacağını fısıldadı. Kadıköy Saray Muhallebicisine girdim :) bir çorba söyledim kendime ve
düşüncelerim daha netleşti. İşverenimi arayıp, özür dileyerek o günlük izin istedim.
Motorla karşıya geçerken inanın kendi kendime bu ben miyim dedim. Ne yapar eder, taksi tutar yine giderdim. Fakat gitmemeyi tercih ettim. O günden beridir daha bir relaks çalışıyorum. Sorumluluklarımı biliyorum tabi ki, fakat her bir olayı kendime görev saymıyorum.
Bir hafta sonra şirketimize 2011 de bir ceza kesildiğini ve o tarihten bu yana kadar gecikme faizi ile birlikte, aracın değerini kadar büyük bir meblağa ulaştığını tesadüf eseri öğrendik. Nakil vasıtaları vergi dairesine ödemeyi yapacaktık, fakat şirket avukatı ödeme makbuzu üzerine bir ibare yazdırmamızı rica etti. Giden bir arkadaşımız maalesef makbuzun üzerine bu ibareyi yazdırmayı başaramadı.
Benden rica ettiler, siz gidip bir derdimizi anlatsanız diye; Sabah 09.00 şirket aracıyla Ümraniye Nakil Vasıtaları V.Dairesin deydik. Hakikaten memurlar nuh diyor, peygamber demiyor. Şefleri, müdür yardımcıları, müdürleri saat 11.30 a kadar beş yetkili kişi ile görüşme yaptım. Sonunda oturdum avukata olmayacağına dair bilgi vermek için tlf.açtım. Telefon meşguldü kapatıp bana dönüş yapmalarını beklemeye başladım. O arada içimden bir ses dua et dedi. Başladım Allah ım ne olur yardım et, şu işimi hayırla bitireyim diye dua etmeye başladım. Avukatımız bana dönüş yapıp, tamam ne yapalım o şekilde ödeyin, dedi. Tabi ben kalktım bayağı bir
uzamış olan vezne kuyruğuna girdim. Birkaç dakika geçmişti ki; ilk görüştüğüm yetkililerden bir yanımdan geçiyor, göz göze geldik.
Bana hala siz burada mısınız? diye sordu. Evrakları elimden aldı, nasıl bir ibarenin yazılmasını istediğimi sordu. O kadar uzun bir ödeme sırasını beklememek bir taraftan, vergi mahkemesinin istediği ibarenin makbuza yazdırmanın mutluluğu bir taraftan, çok mutlu bir şekilde teşekkür ederek çıktım vergi dairesinden.
Geldim beni bekleyen şirket aracına bindim, fakat nasıl bir aksilik akü enerjisi sıfır. Aracı kullanan şoförümüz sizi beklerken dörtlüler
hep açıktı Yıldız Hanım diye açıklama yapıyor. Cadde üzerindeyiz indik araçtan, ben yine sonsuz kudret sahibi Allah tan Meleklerini
bana yardıma göndersin diye duaya başladım. İnanın iki dakika sonra, yoldan geçen bir akünüz mü bitti? ben de transfer kablosu var
bekleyin geliyorum dedi. Araç geldi rengi inanılmaz parlament mavisi bir renk:) trafiği beş dakika felç ettik, enerji transferi yapıldı.
En fazla 10 dakika içinde yolumuzdaydık. Tabi ki sonsuz şükürlerle....
Bir de Damla Hanım, sizinle yaptığımız çalışmadan üç gün sonra bağımsız denetçilik sınavım vardı. Daha önce başarısız olduğum bir sınavdı. İçim çok rahat girdim o sınava, sanki sonuç belliymiş gibi. 09.12.2013 de açıklandı, yine şükürler olsun ki bu sefer başarmıştım.
Hayatım çok güzel ve her olay çok güzel sonuçlanıyor. Kitabınızı bu gün aldım. İnşallah Allah bana deneyimleriniz ve bilginizden daha da faydalanma imkanı verir.
Bu süreçteki deneyimlerimi paylaştım ki, herkese ışık olsun.
Sevgiyle kalın.
Geçmişi şifa landırma çalışmamızdan sonra, o kadar güzel deneyimler yaşadım ki, bir kaç tanesini sizinle paylaşmak istedim.
Geçmiş yaşamımda asker olduğum ve arkadaşımın ellerimde öldüğünü görmüştüm. Daha sonra bana gönderdiğiniz çalışmayı
iki kez daha dinledim. (zaman olsa daha fazla dinleyecektim) Anladım ki; geçmişte arkadaşımı kurtaramamak ben de korkunç
bir suçluluk duygusu oluşturmuş. Bu suçluluk duygusuyla da ben, benden istensin veya istenmesin herkesin yardımına koşar
olmuşum. Maddi ve manevi bu beni çok yormuş ve ruhumu çok hırpalamış. Aslında arkadaşımın ölümünden ben sorumlu değilim,
savaş zamanında bombalama esnasında ellerimde ölen arkadaşımın içinde yarattığı üzüntüden ve kederden kurtuldum.
Bu benim için çok güzel bir gelişmeydi, eskiden tabiri caizse bir asker gibi :) her olayda bir çözüm noktası bulmayı kendime
ilke edinmiştim.
Daha çalışmamız bittiğinde, ilk olarak bunu fark ettim. Bağcılar da olan işyerimden izin almıştım, çalışma bitip benim Kadıköy e inmem
saat 14.00 buldu. Karnım açtı ve yaşadığım deneyim benim için ilkti, biraz şaşkındım. İçimden bir ses bu saatten sonra Eminönü ve oradan da Bağcılar a ulaşma saatimin 16.30 bulacağını fısıldadı. Kadıköy Saray Muhallebicisine girdim :) bir çorba söyledim kendime ve
düşüncelerim daha netleşti. İşverenimi arayıp, özür dileyerek o günlük izin istedim.
Motorla karşıya geçerken inanın kendi kendime bu ben miyim dedim. Ne yapar eder, taksi tutar yine giderdim. Fakat gitmemeyi tercih ettim. O günden beridir daha bir relaks çalışıyorum. Sorumluluklarımı biliyorum tabi ki, fakat her bir olayı kendime görev saymıyorum.
Bir hafta sonra şirketimize 2011 de bir ceza kesildiğini ve o tarihten bu yana kadar gecikme faizi ile birlikte, aracın değerini kadar büyük bir meblağa ulaştığını tesadüf eseri öğrendik. Nakil vasıtaları vergi dairesine ödemeyi yapacaktık, fakat şirket avukatı ödeme makbuzu üzerine bir ibare yazdırmamızı rica etti. Giden bir arkadaşımız maalesef makbuzun üzerine bu ibareyi yazdırmayı başaramadı.
Benden rica ettiler, siz gidip bir derdimizi anlatsanız diye; Sabah 09.00 şirket aracıyla Ümraniye Nakil Vasıtaları V.Dairesin deydik. Hakikaten memurlar nuh diyor, peygamber demiyor. Şefleri, müdür yardımcıları, müdürleri saat 11.30 a kadar beş yetkili kişi ile görüşme yaptım. Sonunda oturdum avukata olmayacağına dair bilgi vermek için tlf.açtım. Telefon meşguldü kapatıp bana dönüş yapmalarını beklemeye başladım. O arada içimden bir ses dua et dedi. Başladım Allah ım ne olur yardım et, şu işimi hayırla bitireyim diye dua etmeye başladım. Avukatımız bana dönüş yapıp, tamam ne yapalım o şekilde ödeyin, dedi. Tabi ben kalktım bayağı bir
uzamış olan vezne kuyruğuna girdim. Birkaç dakika geçmişti ki; ilk görüştüğüm yetkililerden bir yanımdan geçiyor, göz göze geldik.
Bana hala siz burada mısınız? diye sordu. Evrakları elimden aldı, nasıl bir ibarenin yazılmasını istediğimi sordu. O kadar uzun bir ödeme sırasını beklememek bir taraftan, vergi mahkemesinin istediği ibarenin makbuza yazdırmanın mutluluğu bir taraftan, çok mutlu bir şekilde teşekkür ederek çıktım vergi dairesinden.
Geldim beni bekleyen şirket aracına bindim, fakat nasıl bir aksilik akü enerjisi sıfır. Aracı kullanan şoförümüz sizi beklerken dörtlüler
hep açıktı Yıldız Hanım diye açıklama yapıyor. Cadde üzerindeyiz indik araçtan, ben yine sonsuz kudret sahibi Allah tan Meleklerini
bana yardıma göndersin diye duaya başladım. İnanın iki dakika sonra, yoldan geçen bir akünüz mü bitti? ben de transfer kablosu var
bekleyin geliyorum dedi. Araç geldi rengi inanılmaz parlament mavisi bir renk:) trafiği beş dakika felç ettik, enerji transferi yapıldı.
En fazla 10 dakika içinde yolumuzdaydık. Tabi ki sonsuz şükürlerle....
Bir de Damla Hanım, sizinle yaptığımız çalışmadan üç gün sonra bağımsız denetçilik sınavım vardı. Daha önce başarısız olduğum bir sınavdı. İçim çok rahat girdim o sınava, sanki sonuç belliymiş gibi. 09.12.2013 de açıklandı, yine şükürler olsun ki bu sefer başarmıştım.
Hayatım çok güzel ve her olay çok güzel sonuçlanıyor. Kitabınızı bu gün aldım. İnşallah Allah bana deneyimleriniz ve bilginizden daha da faydalanma imkanı verir.
Bu süreçteki deneyimlerimi paylaştım ki, herkese ışık olsun.
Sevgiyle kalın.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder